Репертоар

Асистент на режија: Дамјан Димовски Сценографија: Валентин Светозарев
Костимографија: Валентин Светозарев
Музика: Горан Трајковски

"Падот на Масада" ќе биде претстава за луѓето што сакаат да летнат, но нозете им се длабоко заглавени во калта на историјата и идеалите. Луѓе на кои сонот и фантазијата им се единствениот сигурен простор, нивната слободна територија. Живот или идеал ? ова прашање е за сега и секогаш. ...Паѓа ѕвезда, замислив желба, да падне на меко... „Падот на Масада“ ќе биде претстава која ќе зборува за убиството и самоубиството. Вреди ли да се даде животот за идеја, и да се изврши самоубиство? Вреди ли да се бориш за татковина, ако притоа своите деца ги оставаш без татко? Ако животот е само еден дали чинот на самоубиството за идеал може да се нарече херојско дело ? Секоја сцена се преиспитување за оваа одлука на Јудејците, за едно од најголемите самоубиство во историјата на човештвото. Претставата го поставува прашањето: колку имаме право на самоубиство (зашто „самоубиството е силна желба за живот ама на друг начин“ . Колку имаме право со себе да повлекуваме и други во самоубиствените чинови, без разлика колку тие од историска или идеолошка дистанца изгледаат како величествен чин на хероизам. Можеби некогаш тоа било највозвишен чин, но во денешниов егоистичен свет изгледа бесмислено да се посегнува по сопствениот живот заради возвишена идеја која нуди подобар свет. Зошто – бесмислено? Затоа што сите големи идеи за подобар свет доживеаја пораз од нивните „верници“, меѓу кои има и „предавници“ кои повеќе сакаат да лежат на земја и да ја гледаат убавината на облаците на небото, одошто да гинат за бесмислени и однапред пропаднати мега-историски наративи. ...ЧОВЕК ЗВУЧИ ЛИ ТОА ГОРДО ? Претставата како главна тема ќе го носи прашањето што е поважно денес – човекот или Големата Идеја? Ниедна идеја не родила човек, а живиот човек секогаш раѓал идеи. "Падот на Масада" ќе биде претстава за дното на човечките души и колку човекот всушност може да паѓа, и сето тоа само поради идеалите при тоа борејќи се во баналната тиранија на светот каде што е важно само да се проживее уште еден ден во општествениот синџир на исхрана. Во кој момент човекот престанува да биде човек? Како и зошто почнува човекот да станува животно. Идеалот или сопствениот живот ?