Additional Info

  • Календар во претстава:
    Декември
    П В С Ч П С Н
    25 26 27 28 29 30 1
    2 3 4 5 6 7 8
    9 10 11 12 13 14 15
    16 17 18 19 20 21 22
    23 24 25 26 27 28 29
    30 31 1 2 3 4 5

Мојот маж

Колаж од расказите на Румена Бужаровска и авторски монолози

Режија: Нела Витошевиќ

Премиера - 15.2.2020

Колаж од расказите на Румена Бужаровска и авторски монолози

Режија: Нела Витошевиќ
Драматизација: Нела Витошевиќ и Викторија Рангелова - Петровска
Драматург: Викторија Рангелова – Петровска
Костимограф: Роза Трајчевска – Ристоска
Сценограф: Костантин Трпеноски
Асистент сценограф: Моника Ангелевска
Избор на музика: Нела Витошевиќ
Тон – мајстор: Сашо Ѓорѓиев
Светло – мајстор: Дејан Блажевски
Дизајн на плакат: Борче Димитриоски
Фотограф: Кире Галевски

Подела на улоги:
Сара Климоска
Емилија Мицевска
Наталија Теодосиева
Сања Арсовска
Трајанка Илиева – Вељиќ
Игор Ангелов
Филип Трајковиќ
Исмет Шабановиќ

Инспициент: Жарко Намичев
Суфлер: Жаклина Цветковска

 Кон претставата „Мојот маж“

Драмската структура на театарската претстава Мојот маж е изградена од два меѓусебно испреплетени материјали, и тоа, драматизацијата на шесте раскази (Супа, Празно гнездо, Прељубник, Осми март, Гени и Лиле) и документарениот материјал произлезен од авторските монолози. Дејствата/состојбите од расказите на Бужаровска, како и документарниот дел (авторските монолози) тематски се цврсто поврзани со поднебјето и времето во кое се одигруваат, без притоа да се засноваат на дневно-политички актуелности. Расказите и авторските монолози имаат за цел да поттикнат надминување на стереотипите и предрасудите, и отворено инсистираат на судир помеѓу традиционалното и современото. Сега, денес, сеуште имаме потреба да се соочиме со сегашноста преку ревидирање на минатото.
Играно-документарниот пристап, како жанровска определба и драматуршко режисерски концепт, е сеприсутен на европските театарски сцени, но е кревок/редок пример на македонската театарска сцена. Играно-документарниот пристап нуди едно сосема ново, поинакво театарско искуство, кое предизвикува силни емоции и соочување со себе и од себе, со себе кон другиот, од другиот кон себе. Тоа е редок колективен чин кој не е приземно сентиментален и патетичен, туку напротив длабоко е емпатичен и хуман. Присутноста на театарска спонтаност (кај актерот и гледачот) доведува до ослободување и отвара простор за различна театарска перспективност.

Декември
П В С Ч П С Н
25 26 27 28 29 30 1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31 1 2 3 4 5

Огласи